شناسایی و اولویت بندی نارسایی های نظام آموزش کارکنان سازمان مالیاتی شهر تهران

منابع انسانی بدون داشتن دانش و مهارت­های لازم قادر به انجام وظایف و فعالیت­های سازمان نمی­باشد. آماده شدن برای ایفای نقش یا شغل مستلزم صرف وقت زیاد و کسب آموزش­های تخصصی است که برگزاری دوره­های آموزشی مرتبط توسط سازمان ها را به دنبال دارد. بنابراین، با توجه به اینکه سازمان ها هزینه­های بسیاری را صرف آموزش منابع انسانی می کنند، ضروری است جهت افزایش کیفیت این دوره­ها، نارسایی­های مربوط به آن شناسایی شود. این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت­بندی نارسایی­های نظام آموزش کارکنان در سازمان مالیاتی شهر تهران در سال 1394 انجام شده است. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی است. در این پژوهش از دو پرسشنامه که پرسشنامه اول بر اساس طیف لیکرت جهت شناسایی نارسایی­ها و پرسشنامه دوم بر اساس رویکرد تحلیل سلسله مراتبی جهت اولویت­بندی آن ها استفاده شده است. به این منظور از نظرات 12 نفر خبره در امر آموزش کارکنان استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می­دهد که بیشترین نارسایی مربوط به مرحله اجرای دوره­های آموزشی است. در بین نارسایی های مربوط به مرحله نیازسنجی، عامل توجه ناکافی به نظرخواهی از کارکنان و مدیران سازمان درباره نیازهای آموزشی مربوط به شغل خود با وزن 423/0 بیشترین اهمیت را دارد. در بین نارسایی­های مربوط به مرحله برنامه ریزی، تعهد ناکافی در مورد آموزش نیروی انسانی در سازمان است که با وزن 432/0 از اولویت بالایی برخوردار است. در بین نارسایی­های مرحله اجرا، تناسب ناکافی بین روش­های آموزشی با اهداف یادگیری با وزن 242/0 از اهمیت بالایی برخوردار است و بین نارسایی­های مرحله ارزیابی نامشخص بودن نتایج و پیامدهای آموزش کارکنان به دلیل نبودن الگوی ارزیابی مناسب دوره های آموزشی با وزن 465/0 از اهمیت بالایی برخوردار است.